Op papier gezet door Hans en Pim, door de verkenners getest en ‘iet giet oan’.
Van 8 tot en met 10 september is ons honk Hotel Le Baroudeur. Op vrijdag druppelt iedereen binnen en na de begroetingen over en weer lopen we naar het centrum van Valkenburg voor de lunch. Daarna omkleden en een korte verkenningsrit. De hoogtemeters weer even in de benen krijgen. Hans en Marijke namen geen risico en maakten donderdag al een testrit. Dat de deelnemers de hoogtemeters heel serieus namen, bleek al snel toen Steven nog even een hoogtestage op de Grossglockner en de Edelweisspitze inlaste. Petra ging vrijdag solo op verkenning en Adrie koos voor de beste opwarming; hij fietste ‘gewoon’ op vrijdag van Amsterdam naar Valkenburg. Met de meeste kilometers in de benen sloot hij ’s avonds tijdens het diner bij ons aan.
De Kleppers reden een rondje van 80 km met 1.280 hm en de Moppies kozen voor een rit van 45 km met 670 hm. De spieren waren opgewarmd! Na het diner in Valkenburg kroop iedereen in zijn mandje want ‘de tour win je in bed’ zei Joop Zoetemelk al in 1980. De volgende ochtend bleek dat toch niet iedereen begreep wat hij daarmee bedoelde …
Dag twee begon met een groepsfoto in het nieuwe tenue. Het bleek nog een hele uitdaging om iedereen op tijd bij elkaar te krijgen. Dat lukte uiteindelijk, maar het nieuwe tenue zat niet bij iedereen in de koffer. Ach, mooi geel is niet lelijk, toch?! ?
De pelotons werden ingedeeld en het startsein gegeven. Het zonnetje brandde al lekker, maar zolang we fietsten was er rijwind! Een paar van de Kleppers kozen vandaag voor de Moppies, een stuk gezelliger natuurlijk ? en een rustiger tempo. Jan G wierp zich op als een uitstekend wegkapitein. Hij hield achteraan zijn schaapjes goed in de gaten. De kopmannen zorgden voor een tempo dat voor iedereen te doen was. Er zat van alles in de rit: asfalt, gravel, kasseien en zelfs een stukje ongedefinieerd plaveisel. Na afloop is hier nog wel het een en ander over gezegd … En misschien was dat ook wel de reden van een paar lekke banden.
Drie Kleppers verdwaalde hopeloos omdat ‘de navigatie niet werkte’. De rest van het Klepperpeloton bereikte Monschau en genoot van de kasseien in de stad en deed verwoede pogingen om een lekke binnen- en buitenband te repareren. Na drie pogingen is dat gelukt en begonnen zij aan de terugweg die vooral bergaf ging.
Een mooie rit voor de Kleppers over 144 km met 1.820 hm. De Moppies reden 104 km met 1.347 hm.
Aan het eind van de rit de sterke verhalen bij een heerlijk koel drankje, daarna snel douchen en aan de BBQ. De BBQ-specialisten Paul, David en Robert zorgden voor een gevulde maag en de gezelligheid deed de rest. Het bleef nog lang onrustig aan de Daalhemerweg?.
Dag drie, alles ingepakt en klaar voor de laatste rit in de brandende zon. De ontmoeting tussen Kleppers en Moppies was goed geregeld. Helaas liep het schema door een LEK! en koffiemomentje anders en hadden de Kleppers de lunch al op toen de Moppies aansloten.
Na het uitzwaaien van Ria, Tjebbe en Albert, stapten de pelotons op voor de tweede helft. Onder tropische temperaturen reed iedereen naar de finish. Het verschil tussen de beide teams zat dit keer niet in de kilometers, maar in de hoogtemeters. Door een wegversperring scheelde het aan het eind niet meer zo heel veel 920 hm om 840 hm.
Na afloop nog even een korte nazit en daarna huiswaarts. Niet voor iedereen: Petra ging richting Zwitserland en Adrie had nog genoeg energie over om op maandag van Valkenburg weer naar Amsterdam te fietsen.
Kortom een goed geslaagd clubweekend! Uiteraard speelde het weer een hele grote rol, maar de gezelligheid kwam toch echt van de deelnemers. Dank aan iedereen die zijn steentje bijdroeg aan dit jaarlijks terugkerende clubevenement.